عکس بیماری پسوریازیس دست + عکس بیماری پسوریازیس سر + عکس بیماری پسوریازیس صورت

بیماری پسوریازیس دست

پسوریازیس یکی از بیماری‌های پوستی شایع است که در آن سلول‌های پوست با سرعت غیرطبیعی رشد می‌کنند و باعث ایجاد ضایعات قرمز، پوسته‌پوسته و گاهی خارش‌دار می‌شوند. یکی از نواحی که می‌تواند به شدت درگیر این بیماری شود، دست‌ها هستند. پسوریازیس دست، به دلیل قرار گرفتن دست‌ها در معرض مکرر عوامل محیطی و استفاده روزانه، می‌تواند تاثیر زیادی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشد و نیازمند مراقبت و درمان ویژه‌ای است.

علت بروز پسوریازیس دست؟

پسوریازیس یک بیماری خودایمنی مزمن است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول‌های پوست حمله می‌کند و موجب افزایش سریع تولید سلول‌های پوستی می‌شود. این افزایش سرعت رشد سلول‌ها باعث تجمع آن‌ها روی سطح پوست شده و به صورت ضایعات قرمز و ضخیم پوسته‌پوسته نمایان می‌شود. عوامل ژنتیکی، استرس، عفونت‌ها، تغییرات آب و هوایی، مصرف برخی داروها و ضربه یا آسیب پوست می‌توانند در بروز یا تشدید پسوریازیس نقش داشته باشند.

علائم پسوریازیس دست

ضایعات پسوریازیس در دست‌ها معمولاً به شکل لکه‌های قرمز با پوسته‌های نقره‌ای رنگ ظاهر می‌شوند. این ضایعات می‌توانند در کف دست، پشت دست و بین انگشتان ایجاد شوند. علائم معمول شامل:

• خارش و سوزش پوست

• خشکی و ترک خوردن پوست

• پوسته‌ریزی مکرر و ضخامت غیرطبیعی پوست

• درد یا حساسیت در ناحیه مبتلا

• گاهی اوقات تورم و التهاب
  
  

عوامل تشدید کننده پسوریازیس دست

دست‌ها به دلیل تماس مکرر با آب، مواد شوینده، صابون‌ها و مواد شیمیایی، بیشتر در معرض تحریک قرار دارند. این عوامل می‌توانند باعث خشکی شدید پوست و تشدید پسوریازیس شوند. همچنین استرس، سرما و گرمای شدید، عفونت‌های پوستی و صدمات مکانیکی نیز می‌توانند بیماری را بدتر کنند.

تشخیص پسوریازیس دست

تشخیص پسوریازیس دست معمولاً توسط متخصص پوست انجام می‌شود و بر اساس معاینه بالینی و مشاهده ضایعات پوستی است. در مواردی که تشخیص واضح نباشد، نمونه‌برداری از پوست برای بررسی زیر میکروسکوپ (بیوپسی پوست) ممکن است انجام شود تا از بیماری‌های دیگر مانند اگزما یا قارچ‌های پوستی تمایز داده شود.

روش‌های درمان پسوریازیس دست

درمان پسوریازیس دست بسته به شدت بیماری و میزان درگیری پوست متفاوت است. درمان‌های معمول عبارتند از:

درمان موضعی

کرم‌ها و پمادهای کورتیکواستروئیدی، آنالوگ‌های ویتامین D (مثل کلسیتریول)، رتینوئیدهای موضعی و مرطوب‌کننده‌ها از جمله پرکاربردترین داروهای موضعی هستند که به کاهش التهاب و پوسته‌ریزی کمک می‌کنند.

درمان سیستمیک

در مواردی که پسوریازیس دست شدید باشد و درمان موضعی پاسخگو نباشد، پزشک ممکن است داروهای خوراکی مانند متوترکسات، سیکلوسپورین یا داروهای بیولوژیک تجویز کند که به تنظیم سیستم ایمنی بدن کمک می‌کنند.

نوردرمانی پسوریازیس خفیف

تابش کنترل شده اشعه ماوراء بنفش (UVB) می‌تواند به کاهش التهاب و بهبود ضایعات پسوریازیس کمک کند. این روش معمولاً در مراکز تخصصی انجام می‌شود.

مراقبت‌های خانگی برای پسوریازیس دست

علاوه بر درمان‌های دارویی، مراقبت‌های خانگی نقش مهمی در کنترل پسوریازیس دست دارند. این موارد شامل:

• استفاده از مرطوب‌کننده‌های قوی و مکرر برای جلوگیری از خشکی پوست

• اجتناب از تماس مستقیم با مواد شیمیایی و شوینده‌های قوی

• پوشیدن دستکش هنگام شستن ظروف یا تمیزکاری

• پرهیز از خاراندن و آسیب به پوست مبتلا

• حفظ تعادل استرس و استفاده از تکنیک‌های آرامش‌بخش

• محافظت از پوست دست در برابر سرما و باد شدید

تغذیه و سبک زندگی

رژیم غذایی سالم و متعادل، نوشیدن آب کافی و پرهیز از مصرف الکل و سیگار می‌تواند به بهبود وضعیت پوست کمک کند. همچنین ورزش منظم و خواب کافی باعث تقویت سیستم ایمنی و کاهش شدت بیماری می‌شود.

عوارض احتمالی پسوریازیس دست عکس بیماری پسوریازیس پا

اگر پسوریازیس دست درمان نشود یا کنترل مناسبی نداشته باشد، ممکن است منجر به عوارضی مانند عفونت‌های پوستی، ترک‌های عمیق، درد مزمن و کاهش کارایی دست‌ها شود. همچنین ممکن است مشکلات روانی مانند اضطراب و افسردگی به دلیل ظاهر نامناسب پوست بروز کند.

پیشگیری از پسوریازیس دست

با توجه به اینکه پسوریازیس بیماری مزمن و قابل کنترل است، رعایت نکات زیر می‌تواند به کاهش احتمال عود و تشدید بیماری کمک کند:

• پرهیز از تماس با محرک‌های شناخته شده مانند مواد شوینده و مواد شیمیایی

• استفاده مرتب از مرطوب‌کننده‌ها

• مدیریت استرس و اضطراب

• محافظت از پوست دست در برابر آسیب‌های مکانیکی و فیزیکی

• رعایت رژیم غذایی مناسب بهترین پماد برای درمان پسوریازیس

نتیجه‌گیری

پسوریازیس دست یک بیماری پوستی مزمن است که نیازمند مراقبت و درمان مستمر می‌باشد. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می‌تواند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی فرد کمک کند. علاوه بر درمان‌های دارویی، رعایت نکات مراقبتی و تغییر سبک زندگی نقش مهمی در کنترل این بیماری ایفا می‌کند. در صورتی که علائم پسوریازیس دست بهبود نیافت یا تشدید شد، حتماً به پزشک متخصص مراجعه کنید تا روش درمانی مناسب تعیین شود و از عوارض احتمالی پیشگیری شود.

بیماری پسوریازیس سر

پسوریازیس سر یکی از شایع‌ترین انواع بیماری پوستی پسوریازیس است که ناحیه پوست سر را درگیر می‌کند و می‌تواند باعث ایجاد پوسته‌های ضخیم، خارش، التهاب و ریزش موقتی مو شود. این بیماری، برخلاف شوره‌ی ساده، مزمن و التهابی است و نیاز به درمان طولانی‌مدت و مراقبت مداوم دارد. شناخت دقیق علائم، علل، روش‌های درمان و مراقبت‌های لازم می‌تواند به کنترل بهتر این بیماری کمک کند.

علت ایجاد پسوریازیس سر

علت اصلی پسوریازیس سر مانند سایر انواع پسوریازیس، واکنش غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن است. در افراد سالم، چرخه رشد سلول‌های پوستی حدود ۲۸ روز طول می‌کشد، اما در مبتلایان به پسوریازیس، این چرخه تنها در چند روز انجام می‌شود. این سرعت غیرعادی رشد سلول‌ها باعث تجمع لایه‌های مرده پوست بر روی هم می‌شود و در نتیجه، ضایعات قرمز و پوسته‌دار روی پوست سر ظاهر می‌گردد.

عوامل متعددی می‌توانند در بروز یا تشدید پسوریازیس سر نقش داشته باشند، از جمله:

• استرس و فشارهای روانی

• تغییرات هورمونی در دوران بلوغ یا یائسگی

• استفاده بیش از حد از محصولات شیمیایی مو

• عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی

• مصرف برخی داروها مانند بتابلوکرها یا داروهای ضدافسردگی

• هوای سرد و خشک یا تغییرات ناگهانی دما

• ضعف سیستم ایمنی

علائم پسوریازیس سر

علائم این بیماری بسته به شدت و محل درگیری می‌تواند متفاوت باشد. در برخی افراد تنها بخش کوچکی از پوست سر دچار خارش و پوسته‌ریزی می‌شود، در حالی که در برخی دیگر، کل پوست سر و حتی پیشانی، پشت گوش یا گردن درگیر می‌گردد.

نشانه‌های شایع پسوریازیس سر عبارت‌اند از:

• ایجاد لکه‌های قرمز و برجسته روی پوست سر

• پوسته‌های ضخیم نقره‌ای یا سفید رنگ

• خارش مداوم و گاهی شدید

• احساس سوزش یا التهاب در پوست سر

• ترک‌خوردگی و زخم در نواحی مبتلا

• ریزش موقتی مو به دلیل خارش یا التهاب شدید

ریزش مو در پسوریازیس سر معمولاً دائمی نیست و پس از کنترل التهاب و درمان مناسب، موها مجدداً رشد می‌کنند.

تفاوت پسوریازیس سر با شوره‌ی معمولی

یکی از دلایل اشتباه در تشخیص این بیماری، شباهت آن با شوره سر است. تفاوت اصلی این دو در شدت پوسته‌ریزی و التهاب است. در شوره‌ی معمولی، پوسته‌ها نازک و زرد یا سفید هستند و با خارش جزئی همراه‌اند، اما در پسوریازیس، پوسته‌ها ضخیم‌تر، نقره‌ای و خشک بوده و نواحی زیر آنها قرمز و ملتهب است.

انواع پسوریازیس سر

پسوریازیس سر ممکن است در چند شکل مختلف بروز کند که شدت و گستردگی آن در هر فرد متفاوت است:

1. پسوریازیس خفیف: فقط بخش کوچکی از پوست سر درگیر است و پوسته‌ها نازک و پراکنده‌اند.

2. پسوریازیس متوسط: بخش بیشتری از پوست سر دچار التهاب و خارش می‌شود.

3. پسوریازیس شدید: کل پوست سر درگیر شده و ممکن است ضایعات به پیشانی، گردن یا پشت گوش‌ها گسترش پیدا کنند.

در برخی بیماران، پسوریازیس سر با سایر نواحی بدن مثل آرنج، زانو یا کمر نیز همراه است.

عوامل تشدیدکننده پسوریازیس سر

عوامل متعددی می‌توانند باعث عود یا تشدید علائم پسوریازیس سر شوند، از جمله:

• استرس مزمن یا اضطراب

• خراشیدن مداوم پوست سر

• استفاده از رنگ مو و مواد شیمیایی قوی

• مصرف مشروبات الکلی یا دخانیات

• کمبود ویتامین D عکس بیماری پسوریازیس سر

• هوای خشک یا زمستانی

• شستشوی بیش از حد یا استفاده از شامپوهای نامناسب

تشخیص پسوریازیس سر

تشخیص این بیماری معمولاً توسط پزشک متخصص پوست و از طریق معاینه‌ی ظاهری انجام می‌شود. در صورت شک به سایر بیماری‌های پوستی مانند درماتیت سبورئیک یا قارچ سر، ممکن است نمونه‌برداری (بیوپسی) از پوست انجام شود تا علت دقیق مشخص گردد.

درمان پسوریازیس سر

اگرچه هنوز درمان قطعی برای پسوریازیس وجود ندارد، اما با روش‌های دارویی و مراقبتی می‌توان علائم را کنترل و شدت بیماری را کاهش داد. درمان‌ها معمولاً شامل موارد زیر هستند:

درمان‌های موضعی:

• شامپوهای حاوی قطران زغال‌سنگ یا سالیسیلیک اسید: این محصولات به کاهش پوسته‌ریزی و التهاب کمک می‌کنند.

• کرم‌ها و محلول‌های استروئیدی: برای کاهش التهاب و خارش تجویز می‌شوند.

• محلول‌های حاوی کلسی‌پوتریول یا کلسی‌تریول: این داروها بر پایه ویتامین D ساخته شده‌اند و رشد سلول‌های پوستی را تنظیم می‌کنند.

• ژل‌ها و روغن‌های نرم‌کننده: برای مرطوب نگه داشتن پوست سر و کاهش خشکی مؤثر هستند.

درمان‌های سیستمیک (در موارد شدید):
در بیماران با درگیری شدید، ممکن است پزشک داروهای خوراکی یا تزریقی مانند متوترکسات، سیکلوسپورین یا داروهای بیولوژیک تجویز کند که سیستم ایمنی بدن را تنظیم می‌کنند.

درمان با نور (فتوتراپی):
فتوتراپی یکی از روش‌های مؤثر درمانی برای پسوریازیس سر است. در این روش، پوست سر در معرض نور فرابنفش کنترل‌شده قرار می‌گیرد تا سرعت رشد سلول‌های پوستی کاهش یابد.

درمان‌های خانگی و طبیعی:
برخی اقدامات ساده در خانه می‌توانند به تسکین علائم کمک کنند:

• استفاده از روغن نارگیل یا زیتون برای نرم کردن پوسته‌ها شفا یافتگان پسوریازیس نی نی سایت

• مصرف مکمل‌های حاوی ویتامین D و امگا ۳

• شستشوی ملایم پوست سر با شامپوهای ضدالتهاب

• پرهیز از خاراندن پوست سر

• کاهش استرس با مدیتیشن یا ورزش‌های آرامش‌بخش
  
  

رژیم غذایی مناسب برای مبتلایان به پسوریازیس سر

تغذیه نقش مهمی در کنترل پسوریازیس دارد. رژیم غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها و اسیدهای چرب مفید می‌تواند التهاب بدن را کاهش دهد.
مواد غذایی مفید شامل موارد زیر هستند:

• ماهی‌های چرب مانند سالمون و تون

• سبزیجات تازه به‌ویژه سبزیجات برگ‌دار

• میوه‌هایی مانند زغال‌اخته، پرتقال و سیب

• مغزها و دانه‌هایی مثل گردو و تخم کتان

در مقابل، مصرف غذاهای فرآوری‌شده، قند زیاد، فست‌فود و نوشیدنی‌های گازدار باید محدود شود.

پیشگیری از عود پسوریازیس سر

اگرچه نمی‌توان به‌طور کامل از بروز پسوریازیس جلوگیری کرد، اما رعایت برخی نکات می‌تواند احتمال عود بیماری را کاهش دهد:

• استفاده از شامپوهای مخصوص پوست حساس

• پرهیز از خشکی بیش از حد پوست سر

• اجتناب از استفاده زیاد از سشوار یا اتوی مو

• کنترل استرس روزمره داروی پسوریازیس کشف شد

• حفظ تعادل در رژیم غذایی و خواب کافی عکس بیماری پسوریازیس صورت

عوارض عدم درمان پسوریازیس سر

در صورت عدم درمان مناسب، پسوریازیس سر ممکن است باعث بروز مشکلاتی مانند ریزش گسترده مو، عفونت‌های پوستی، گسترش ضایعات به نواحی دیگر بدن و حتی تأثیرات روانی مانند اضطراب و کاهش اعتماد به نفس شود.

نتیجه‌گیری

پسوریازیس سر یک بیماری مزمن اما قابل‌کنترل است که با مراقبت صحیح، درمان مداوم و رعایت سبک زندگی سالم می‌توان شدت علائم آن را به حداقل رساند. مراجعه به پزشک متخصص پوست در مراحل اولیه بیماری، استفاده از داروهای مناسب و پرهیز از عوامل محرک، بهترین راه برای مدیریت این بیماری محسوب می‌شود. در نهایت، شناخت کامل علائم و توجه به سلامت پوست سر می‌تواند کیفیت زندگی بیماران را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد.

بیماری پسوریازیس صورت

پسوریازیس صورت یکی از چالش‌برانگیزترین انواع پسوریازیس است که به دلیل ظاهر قابل مشاهده آن، تأثیر زیادی بر اعتماد به‌نفس و کیفیت زندگی بیماران دارد. این بیماری مزمن پوستی زمانی رخ می‌دهد که چرخه بازسازی سلول‌های پوست به طور غیرطبیعی سریع شود، در نتیجه سلول‌های مرده روی سطح پوست تجمع یافته و لکه‌های قرمز، خشک و پوسته‌دار ایجاد می‌کنند. پسوریازیس ممکن است در هر نقطه‌ای از بدن ظاهر شود، اما در صورت به دلیل حساس بودن پوست، درمان آن نیاز به دقت و مراقبت بیشتری دارد.

علائم پسوریازیس صورت

پسوریازیس صورت معمولاً با ضایعات پوسته‌دار و قرمز رنگ مشخص می‌شود که ممکن است با خارش، سوزش یا درد همراه باشند. بسته به محل درگیری، علائم می‌توانند شدت‌های متفاوتی داشته باشند.
شایع‌ترین نواحی درگیر در پسوریازیس صورت عبارتند از:

• اطراف ابروها

• بالای پیشانی و خط رویش مو

• گونه‌ها

• اطراف بینی

• پوست بین لب و بینی

• ناحیه اطراف گوش‌ها

ضایعات ممکن است خشک، برجسته و نقره‌ای رنگ باشند و در موارد شدیدتر ترک بخورند یا خون‌ریزی کنند. در برخی افراد، التهاب پلک‌ها یا اطراف چشم نیز مشاهده می‌شود.

علل بروز پسوریازیس در صورت

دلیل اصلی پسوریازیس یک واکنش خودایمنی در بدن است. در این حالت، سیستم ایمنی به اشتباه سلول‌های پوست را مورد حمله قرار داده و موجب افزایش تولید سلول‌های پوستی می‌شود. علت دقیق این واکنش هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما عوامل متعددی می‌توانند در بروز یا تشدید آن نقش داشته باشند، از جمله:

• ژنتیک: سابقه خانوادگی پسوریازیس یکی از مهم‌ترین عوامل خطر است.

• استرس: فشارهای روانی باعث تحریک سیستم ایمنی و بروز مجدد بیماری می‌شوند.

• عفونت‌ها: عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی (مانند گلودرد استرپتوکوکی) می‌توانند باعث تشدید پسوریازیس شوند.

• داروها: برخی داروها مانند بتابلوکرها، لیتیوم و داروهای ضد مالاریا ممکن است باعث تحریک بیماری شوند.

• آب‌وهوا: هوای خشک و سرد می‌تواند پوست را خشک کرده و علائم را بدتر کند.

• صدمات پوستی: خراش، بریدگی یا آفتاب‌سوختگی ممکن است در محل آسیب، ضایعات پسوریازیس ایجاد کند (پدیده کوبنر).

انواع پسوریازیس صورت

پسوریازیس صورت معمولاً در سه ناحیه اصلی بروز می‌کند و بسته به محل، ظاهر متفاوتی دارد:

1. پسوریازیس خط مو و پیشانی:
   این نوع از پسوریازیس معمولاً با پوسته‌ریزی سفید و نقره‌ای همراه است و ممکن است به پوست سر گسترش پیدا کند. عکس انواع پسوریازیس

2. پسوریازیس اطراف بینی و لب:
   در این ناحیه پوست نازک‌تر است و ضایعات معمولاً دردناک‌تر یا سوزان‌تر احساس می‌شوند.

3. پسوریازیس ناحیه پلک و چشم:
   این نوع از پسوریازیس نادر اما حساس است، زیرا التهاب می‌تواند به داخل چشم گسترش یابد و مشکلات چشمی ایجاد کند. درمان در این ناحیه باید حتماً با نظر پزشک انجام شود.
   
   

تشخیص پسوریازیس صورت

پزشک متخصص پوست معمولاً با معاینه ظاهری پوست می‌تواند پسوریازیس را تشخیص دهد. در مواردی که علائم غیرمعمول باشند، ممکن است نمونه‌برداری (بیوپسی) از پوست انجام شود تا سایر بیماری‌های پوستی مانند درماتیت سبورئیک یا اگزما رد شوند.

درمان پسوریازیس صورت

درمان پسوریازیس صورت باید با احتیاط انجام شود، زیرا پوست این ناحیه نازک و حساس است. هدف درمان کاهش التهاب، کنترل پوسته‌ریزی و جلوگیری از عود بیماری است.

پمادها و داروهای موضعی

• کورتیکواستروئیدهای ضعیف:
  برای درمان نواحی حساس مانند صورت، از پمادهای کورتونی با قدرت پایین مانند هیدروکورتیزون استفاده می‌شود. این دارو التهاب و قرمزی را کاهش می‌دهد، اما مصرف طولانی آن ممکن است باعث نازکی پوست شود.

• کلسی‌پوتریول (مشتقات ویتامین D):
  این دارو رشد بیش از حد سلول‌های پوستی را مهار می‌کند و در ترکیب با کورتون‌ها بسیار مؤثر است.

• تازاروتن (رتینوئید موضعی):
  از مشتقات ویتامین A است و باعث تنظیم رشد سلول‌ها می‌شود، اما ممکن است باعث تحریک پوست گردد.

• پمادهای مرطوب‌کننده:
  مرطوب نگه داشتن پوست صورت یکی از مهم‌ترین اقدامات برای کاهش علائم است. کرم‌هایی حاوی گلیسیرین، اوره یا روغن‌های طبیعی برای نرم کردن پوست بسیار مفیدند.
  
  

درمان‌های طبیعی برای پسوریازیس صورت

در کنار درمان دارویی، استفاده از برخی روش‌های طبیعی نیز می‌تواند به تسکین علائم کمک کند. البته این روش‌ها باید با احتیاط انجام شوند تا باعث تحریک پوست نشوند.

• آلوئه‌ورا: ژل طبیعی آلوئه‌ورا خاصیت ضدالتهابی و مرطوب‌کنندگی دارد و می‌تواند خارش و قرمزی را کاهش دهد.

• روغن نارگیل: به نرم شدن پوست و کاهش پوسته‌ها کمک می‌کند.

• عسل طبیعی: به عنوان مرهم طبیعی عمل کرده و التهاب پوست را تسکین می‌دهد.

• چای سبز یا بابونه: استفاده موضعی از عصاره این گیاهان می‌تواند التهاب پوست را کاهش دهد.

نوردرمانی (فتوتراپی)

در مواردی که درمان‌های موضعی کافی نباشند، پزشک ممکن است نوردرمانی با اشعه UVB را تجویز کند. این روش باعث کاهش رشد سلول‌های پوستی می‌شود و در کنترل پسوریازیس صورت مؤثر است. با این حال، به دلیل حساسیت پوست صورت، شدت نور باید با دقت تنظیم شود.

داروهای خوراکی و سیستمیک

در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است از داروهای خوراکی یا تزریقی استفاده کند تا فعالیت سیستم ایمنی را کاهش دهد. داروهایی مانند متوترکسات، سیکلوسپورین یا داروهای بیولوژیک (مانند آدالیمومب) معمولاً برای پسوریازیس گسترده‌تر تجویز می‌شوند.

مراقبت‌های روزانه برای کنترل پسوریازیس صورت

برای کنترل بهتر علائم پسوریازیس صورت، رعایت برخی نکات روزانه اهمیت زیادی دارد:

1. از صابون‌ها و شوینده‌های ملایم و بدون عطر استفاده کنید.

2. پوست را پس از شست‌وشو با کرم مرطوب‌کننده چرب نگه دارید.

3. از قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض آفتاب یا سرمای شدید خودداری کنید.

4. رژیم غذایی متعادل داشته باشید و مصرف چربی‌های سالم، سبزیجات و ماهی‌های چرب را افزایش دهید.

5. از استرس و کم‌خوابی دوری کنید، زیرا هر دو از عوامل تشدید بیماری هستند.

6. از لوازم آرایشی سنگین یا حاوی الکل روی پوست آسیب‌دیده استفاده نکنید.

تفاوت پسوریازیس صورت با سایر بیماری‌های پوستی

گاهی پسوریازیس صورت با بیماری‌هایی مانند درماتیت سبورئیک یا اگزما اشتباه گرفته می‌شود. تفاوت اصلی این است که در پسوریازیس، ضایعات معمولاً خشک‌تر و پوسته‌ها ضخیم‌تر هستند، در حالی که درماتیت سبورئیک با چربی بیشتر و پوسته‌های زرد همراه است. تشخیص دقیق تنها توسط پزشک متخصص ممکن است.

نتیجه‌گیری

پسوریازیس صورت یکی از انواع شایع و در عین حال آزاردهنده پسوریازیس است که نیاز به درمان دقیق و مراقبت مداوم دارد. با انتخاب داروهای مناسب، رعایت نکات مراقبتی و پرهیز از عوامل تحریک‌کننده می‌توان علائم این بیماری را تا حد زیادی کنترل کرد. درمان‌های موضعی، طبیعی و در صورت لزوم داروهای سیستمیک، می‌توانند به بهبود قابل توجه وضعیت پوست کمک کنند. هرچند درمان قطعی برای پسوریازیس وجود ندارد، اما با پیگیری منظم و همکاری با پزشک متخصص می‌توان پوست صورت را در وضعیت پایدار و سالم نگه داشت.