بیماری پسوریازیس دست یکی از رایجترین و در عین حال آزاردهندهترین انواع پسوریازیس است که میتواند زندگی روزمره فرد را بهشدت تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری خودایمنی، باعث افزایش غیرطبیعی سرعت تولید سلولهای پوست در ناحیه دست میشود و در نتیجه، پوست کف دست، پشت دست یا اطراف انگشتان پوستهپوسته، خشک، ترکخورده و ملتهب میشود. از آنجا که دستها در تماس مستقیم با محیط، مواد شوینده و سطوح مختلف هستند، پسوریازیس این ناحیه میتواند دردناکتر و مزمنتر از سایر بخشهای بدن باشد. در ادامه، بهصورت کاملاً جامع درباره علل، علائم، درمانهای پزشکی و خانگی، رژیم غذایی مناسب و حتی درمانهای نوین این بیماری صحبت میکنیم.

علت اصلی بروز پسوریازیس دست
پسوریازیس دست نتیجهی اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن است. در این بیماری، سلولهای ایمنی به اشتباه به سلولهای سالم پوست حمله میکنند و باعث میشوند چرخهی رشد سلولهای پوستی بیش از حد سریع شود. این رشد سریع، منجر به تجمع سلولهای مرده روی سطح پوست و تشکیل پلاکهای ضخیم و پوستهدار میگردد.
عوامل ژنتیکی نقش مهمی در بروز این بیماری دارند. اگر یکی از اعضای خانواده مانند پدر یا مادر به پسوریازیس مبتلا باشد، احتمال ابتلای فرزند نیز تا چند برابر افزایش مییابد.
اما علاوه بر ژنتیک، عوامل محیطی و سبک زندگی هم تأثیر زیادی دارند؛ از جمله:
-
استرس و فشار عصبی شدید
-
خشکی و سرمای هوا
-
تماس مداوم با مواد شیمیایی و شویندهها
-
مصرف برخی داروها مانند بتابلاکرها و داروهای ضدالتهاب
-
اختلالات هورمونی
-
سیگار کشیدن و مصرف الکل
تمام این عوامل میتوانند باعث فعال شدن یا تشدید علائم پسوریازیس در ناحیه دست شوند.
نشانههای ظاهری پسوریازیس دست
علائم این بیماری ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما در اغلب بیماران، نشانههای زیر مشاهده میشود:
-
پوستههای ضخیم و سفید یا نقرهای بر روی کف یا پشت دستها
-
ترکهای عمیق و گاه خونریزیدهنده
-
احساس سوزش، خارش و درد
-
ضخیم شدن پوست در اطراف ناخنها
-
قرمزی و التهاب پوست
-
در برخی موارد، تشکیل تاولهای کوچک پر از چرک (در نوع پوستولار)
در صورت عدم درمان، این علائم ممکن است باعث محدود شدن حرکت انگشتان و درد شدید هنگام انجام کارهای روزمره شوند.
شفا یافتگان پسوریازیس نی نی سایت
تفاوت پسوریازیس دست با اگزما
یکی از مشکلات رایج در تشخیص این بیماری، شباهت آن به اگزما است. هر دو بیماری باعث التهاب و خشکی پوست میشوند، اما تفاوتهای مهمی دارند. در اگزما معمولاً خارش شدیدتر است و پوست حالت مرطوب و متورم دارد، در حالی که در پسوریازیس، پوست خشکتر، ضخیمتر و دارای پوستههای نقرهای است. همچنین، پسوریازیس اغلب مزمنتر بوده و در صورت قطع درمان، به سرعت بازمیگردد.
عوامل تشدیدکننده پسوریازیس دست
عوامل متعددی میتوانند باعث شعلهور شدن یا بدتر شدن علائم پسوریازیس شوند، از جمله:
-
تماس مستقیم با شویندههای قوی یا مواد ضدعفونیکننده
-
هوای خشک و سرد زمستان
-
اضطراب و فشار روحی
-
زخم یا خراش روی پوست دست
-
تعریق بیش از حد
-
قرار گرفتن در معرض نور آفتاب برای مدت طولانی
بنابراین مراقبت روزانه و پرهیز از این عوامل میتواند نقش مهمی در کنترل بیماری داشته باشد.
روشهای پزشکی درمان پسوریازیس دست
درمان این بیماری معمولاً چند مرحلهای است و بر اساس شدت علائم و واکنش بدن انتخاب میشود. پزشک ممکن است ترکیبی از درمانهای موضعی، نوری و دارویی را تجویز کند. عکس انواع پسوریازیس
درمانهای موضعی (کرم و پماد)
این روش معمولاً اولین مرحله درمان است و شامل موارد زیر میشود:
-
کورتیکواستروئیدها: برای کاهش التهاب و خارش استفاده میشوند.
-
کرمهای ویتامین D مانند کالسیپوتریول: رشد سلولهای پوست را کند میکنند.
-
قطران زغالسنگ و سالیسیلیک اسید: برای نرم کردن پوست و کاهش پوستهها.
-
مرطوبکنندههای قوی: برای حفظ رطوبت و جلوگیری از ترک خوردن پوست.
درمان نوری یا فوتوتراپی
در مواردی که درمان موضعی کافی نباشد، از نور فرابنفش استفاده میشود تا رشد سلولهای پوستی کنترل گردد. این روش معمولاً در کلینیکهای تخصصی انجام میشود و میتواند نتایج چشمگیری داشته باشد.
داروهای خوراکی و تزریقی (درمان سیستمیک)
برای پسوریازیسهای شدید یا مقاوم، داروهای سیستمیک تجویز میشوند. از جمله:
-
متوترکسات: برای مهار سیستم ایمنی بیشفعال.
-
سیکلوسپورین: کاهشدهنده پاسخ ایمنی بدن.
-
آسیتریتین: مشتق ویتامین A برای کنترل رشد پوست.
-
داروهای بیولوژیک (مانند اتانرسپت، آدالیمومب، اینفلیکسیمب): که بهصورت هدفمند روی سلولهای ایمنی خاص اثر میگذارند.
این داروها معمولاً تحت نظر پزشک و پس از انجام آزمایشهای دقیق تجویز میشوند، چون ممکن است عوارض جانبی داشته باشند.
درمانهای خانگی و طبیعی برای پسوریازیس دست
در کنار درمان دارویی، روشهای طبیعی میتوانند علائم را کاهش دهند:
-
استفاده از روغن نارگیل یا آلوئهورا برای کاهش خشکی و التهاب.
-
حمام آب ولرم همراه با نمک دریایی یا جو دوسر برای نرم کردن پوست.
-
پرهیز از شستن دستها با آب داغ یا صابونهای قوی.
-
استفاده از دستکش هنگام کار با مواد شیمیایی.
نقش تغذیه در کنترل پسوریازیس دست
تغذیه سالم و ضدالتهاب تأثیر مستقیمی بر کنترل این بیماری دارد.
مصرف مواد غذایی زیر توصیه میشود:
-
ماهیهای چرب مانند سالمون و ساردین (حاوی امگا ۳)
-
سبزیجات برگسبز و میوههای تازه
-
روغن زیتون، گردو و بذر کتان
-
غلات کامل و لبنیات کمچرب
در مقابل، باید از غذاهای پرچرب، گوشت قرمز، شکر، نوشابههای گازدار و غذاهای فرآوریشده پرهیز کرد.
درمانهای نوین و بیولوژیک برای پسوریازیس دست
در سالهای اخیر، درمانهای بیولوژیک تحول بزرگی در کنترل پسوریازیس ایجاد کردهاند. این داروها با هدف قرار دادن مولکولهای خاص در سیستم ایمنی (مانند TNF-alpha یا IL-17)، از فعالیت بیشازحد ایمنی جلوگیری میکنند. مزیت اصلی آنها، اثر طولانیمدت و احتمال کمتر عود بیماری است. البته این داروها گران هستند و باید توسط پزشک متخصص تجویز شوند.
توصیههای کاربردی برای بیماران مبتلا به پسوریازیس دست
-
همیشه از مرطوبکننده پس از شستن دستها استفاده کنید.
-
از دستکشهای نخی زیر دستکشهای پلاستیکی در زمان کارهای روزمره استفاده کنید.
-
سعی کنید استرس و اضطراب را با تمرینات آرامسازی و مدیتیشن کاهش دهید.
-
از دوش آب داغ یا شستوشوی مکرر دستها اجتناب کنید.
-
خواب کافی و مصرف آب زیاد میتواند در کاهش التهاب مؤثر باشد.
نتیجهگیری
پسوریازیس دست بیماری مزمنی است که با کنترل مناسب میتوان علائم آن را بهطور قابلتوجهی کاهش داد. درمانهای دارویی، مراقبتهای روزانه، پرهیز از عوامل تحریککننده و رعایت رژیم غذایی سالم نقش مهمی در کنترل بیماری دارند.
اگرچه درمان قطعی برای پسوریازیس وجود ندارد، اما با پیگیری مداوم و روشهای نوین، میتوان بهبود چشمگیری در کیفیت زندگی بیماران ایجاد کرد.

علت و علائم بیماری پسوریازیس دست
پسوریازیس دست یکی از شایعترین و در عین حال دردناکترین انواع پسوریازیس است که میتواند زندگی روزمره فرد را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری پوستی مزمن و خودایمنی است و معمولاً با پوستهریزی، قرمزی، ترکخوردگی و خارش در ناحیه کف دست و انگشتان همراه است. از آنجایی که دستها در تماس مداوم با مواد شوینده، سطوح مختلف و عوامل تحریککننده هستند، پسوریازیس در این ناحیه اغلب شدیدتر و مقاومتر به درمان است. در این مقاله به طور کامل و تخصصی به بررسی علتها، علائم، عوامل تشدیدکننده و روشهای درمان پسوریازیس دست پرداخته میشود.
علت بروز پسوریازیس دست
پسوریازیس یک بیماری خودایمنی است، به این معنا که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلولهای سالم پوست حمله میکند و باعث افزایش سرعت تولید آنها میشود. این روند غیرطبیعی باعث تجمع سلولهای مرده روی سطح پوست شده و لکههای قرمز، پوستهدار و ضخیم را ایجاد میکند.
علت دقیق بروز پسوریازیس هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما مجموعهای از عوامل ژنتیکی، ایمنی و محیطی در بروز آن نقش دارند. در ادامه به مهمترین عوامل زمینهساز پسوریازیس دست اشاره میکنیم:
-
عوامل ژنتیکی: افرادی که در خانواده خود سابقه پسوریازیس دارند، احتمال بیشتری برای ابتلا دارند.
-
اختلال سیستم ایمنی: فعالیت غیرعادی سلولهای T در بدن باعث تحریک بیش از حد پوست میشود. عکس بیماری پسوریازیس پا
-
استرس و فشار روانی: استرس مزمن میتواند محرک قوی برای شروع یا تشدید علائم باشد.
-
تماس مکرر با مواد شیمیایی: استفاده زیاد از شویندهها، ضدعفونیکنندهها یا مواد صنعتی میتواند پوست دست را تحریک کرده و باعث شعلهور شدن بیماری شود. عکس بیماری پسوریازیس صورت
-
آب و هوای خشک یا سرد: کمبود رطوبت پوست موجب خشکی و تحریک بیشتر پوست در افراد مبتلا میشود.
-
عفونتها: برخی عفونتهای ویروسی یا باکتریایی میتوانند سیستم ایمنی بدن را تحریک کرده و باعث فعال شدن بیماری شوند.
-
مصرف برخی داروها: داروهایی مانند بتابلوکرها، لیتیوم یا داروهای ضد مالاریا میتوانند پسوریازیس را تشدید کنند.

علائم پسوریازیس دست
علائم پسوریازیس در دست میتواند بسته به نوع و شدت بیماری متفاوت باشد. در برخی افراد تنها خشکی و قرمزی خفیف دیده میشود، در حالی که در موارد شدیدتر، ترکهای عمیق، دردناک و پوستههای ضخیم ظاهر میگردند.
مهمترین علائم پسوریازیس دست عبارتاند از:
-
ایجاد لکههای قرمز و ملتهب روی کف دست یا اطراف انگشتان
-
پوستهریزی و ضخیم شدن پوست در ناحیه درگیر
-
ترکخوردگی پوست، بهویژه در کف دست که ممکن است باعث خونریزی شود
-
خارش و سوزش شدید در ناحیه مبتلا
-
درد و حساسیت پوستی هنگام تماس با اجسام یا شستوشوی دست
-
تشکیل دانههای کوچک سفید یا زرد (در نوع پوسچولار) که حاوی چرک است
-
سختی در حرکت انگشتان به دلیل ضخیم شدن و التهاب پوست
-
درگیری ناخنها که ممکن است به شکل تغییر رنگ، چالهچاله شدن یا جدا شدن ناخن از بستر آن ظاهر شود.
انواع پسوریازیس دست
پسوریازیس در ناحیه دست میتواند در چند شکل مختلف بروز کند:
-
پسوریازیس پلاکی: شایعترین نوع است و با لکههای قرمز، خشک و پوستهدار شناخته میشود.
-
پسوریازیس پوسچولار (چرکی): در این نوع، تاولهای کوچک پر از چرک روی کف دست ظاهر میشود که دردناک است. عکس بیماری پسوریازیس سر
-
پسوریازیس ناخن: در بسیاری از بیماران همراه با پسوریازیس دست دیده میشود و باعث ضخیم شدن، تغییر رنگ و شکنندگی ناخنها میگردد.
-
پسوریازیس کف دست و پا: نوعی پسوریازیس محدود به کف دست و پا است که باعث ایجاد پلاکهای ضخیم و سفت میشود.

تفاوت پسوریازیس دست با اگزما
پسوریازیس دست گاهی با اگزما (درماتیت تماسی) اشتباه گرفته میشود، زیرا هر دو بیماری باعث التهاب و پوستهریزی پوست میشوند. با این حال، تفاوتهایی میان آنها وجود دارد:
-
در اگزما معمولاً خارش بسیار شدیدتر از پسوریازیس است.
-
در پسوریازیس، پوست ضخیمتر و پوستهها سفید-نقرهای هستند.
-
اگزما اغلب ناشی از تماس با مواد آلرژن یا تحریککننده است، در حالی که پسوریازیس منشأ خودایمنی دارد.
عوامل تشدیدکننده پسوریازیس دست
پسوریازیس ممکن است در برخی مواقع به صورت ناگهانی شدت یابد. عوامل زیر میتوانند باعث تشدید بیماری شوند:
-
استرس روانی یا اضطراب طولانیمدت
-
خراش، بریدگی یا سوختگی پوست دست
-
تماس مکرر با آب داغ و شویندههای قوی
-
استفاده زیاد از الکل و سیگار
-
عفونتهای گلو و پوست
-
تغییرات شدید دما یا رطوبت محیط
روشهای تشخیص پسوریازیس دست
تشخیص پسوریازیس معمولاً از طریق معاینه فیزیکی پوست و بررسی علائم ظاهری توسط متخصص پوست انجام میشود. در مواردی که تشخیص دشوار باشد، ممکن است پزشک از نمونهبرداری پوستی (بیوپسی) برای بررسی سلولها زیر میکروسکوپ استفاده کند تا بیماریهایی مانند اگزما یا قارچ از پسوریازیس افتراق داده شوند.
در برخی بیماران، آزمایش خون برای بررسی عوامل التهابی و عملکرد سیستم ایمنی نیز توصیه میشود، به ویژه زمانی که پسوریازیس به سایر نقاط بدن مانند مفاصل گسترش پیدا کرده باشد.
درمان پسوریازیس دست
درمان پسوریازیس دست با هدف کاهش التهاب، خارش و پوستهریزی و جلوگیری از عود بیماری انجام میشود. انتخاب نوع درمان بستگی به شدت بیماری و وضعیت عمومی بیمار دارد.
مهمترین روشهای درمان شامل موارد زیر است:
درمانهای موضعی:
-
کرمها و پمادهای حاوی کورتیکواستروئید برای کاهش التهاب
-
کرمهای دارای ویتامین D3 مانند کالسیپوتریول
-
پمادهای مرطوبکننده و نرمکننده برای جلوگیری از خشکی و ترک پوست
-
استفاده از قطران زغال سنگ یا اسید سالیسیلیک برای حذف پوستههای ضخیم
نوردرمانی (فتوتراپی):
تابش کنترلشده نور UVB باعث کاهش فعالیت سلولهای ایمنی در پوست میشود. این روش در پسوریازیس دست بهویژه زمانی که درمان موضعی مؤثر نباشد، مفید است.
درمانهای سیستمیک:
در موارد شدید، داروهای خوراکی یا تزریقی مانند متوترکسات، سیکلوسپورین یا داروهای بیولوژیک تجویز میشود که عملکرد سیستم ایمنی را تعدیل میکنند.
درمانهای خانگی و حمایتی:
-
استفاده از کرمهای مرطوبکننده پس از هر بار شستوشوی دست
-
پرهیز از تماس با مواد شوینده و استفاده از دستکش هنگام کار
-
استفاده از روغن نارگیل یا روغن زیتون برای نرم نگه داشتن پوست
-
مصرف مواد غذایی ضدالتهاب مانند ماهی چرب، زردچوبه و سبزیجات تازه

پیشگیری از پسوریازیس دست
اگرچه نمیتوان از بروز اولیه پسوریازیس جلوگیری کرد، اما میتوان با رعایت برخی نکات از عود و تشدید بیماری پیشگیری نمود:
-
اجتناب از استرس و تنشهای روانی
-
محافظت از دستها در برابر آسیب و مواد شیمیایی
-
استفاده منظم از مرطوبکنندهها
-
خودداری از خاراندن یا کندن پوستهها
-
رعایت رژیم غذایی سالم و غنی از ویتامین D و اسیدهای چرب امگا ۳
آیا پسوریازیس دست واگیردار است؟
یکی از نگرانیهای رایج بیماران این است که آیا پسوریازیس دست میتواند به دیگران منتقل شود. پاسخ قطعی این است که پسوریازیس واگیردار نیست. این بیماری ناشی از عملکرد نادرست سیستم ایمنی است و هیچ ارتباطی با باکتری یا ویروس ندارد. تماس فیزیکی با فرد مبتلا، استفاده مشترک از وسایل یا دست دادن، باعث انتقال بیماری نمیشود.
جمعبندی
پسوریازیس دست یکی از انواع مزمن و مقاوم این بیماری پوستی است که میتواند تأثیر زیادی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشد. علت اصلی آن واکنش نادرست سیستم ایمنی و عوامل ژنتیکی است، اما تماس مکرر با مواد تحریککننده، استرس، خشکی پوست و شرایط آب و هوایی نامناسب میتوانند بیماری را تشدید کنند.
تشخیص زودهنگام، درمان منظم و مراقبت از پوست نقش اساسی در کنترل علائم و پیشگیری از عود دارد. اگرچه درمان قطعی برای پسوریازیس وجود ندارد، اما با رعایت توصیههای پزشکی و سبک زندگی سالم میتوان علائم آن را تا حد زیادی کاهش داد و دورههای خاموشی طولانیتری را تجربه کرد.
درمان بیماری پسوریازیس دست
بیماری پسوریازیس دست یکی از شایعترین و در عین حال آزاردهندهترین انواع پسوریازیس است که میتواند زندگی روزمره فرد را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. این نوع از پسوریازیس با خشکی، پوستهریزی، ترکهای عمیق و گاهی دردناک در کف دستها یا روی انگشتان همراه است. از آنجا که دستها در تماس مداوم با مواد شوینده، سطوح مختلف و عوامل محیطی هستند، درمان پسوریازیس دست دشوارتر از سایر نواحی بدن محسوب میشود. در این مقاله به طور کامل، علمی و سئو شده به بررسی علت، علائم و روشهای مؤثر درمان بیماری پسوریازیس دست میپردازیم.
پسوریازیس دست چیست؟
پسوریازیس دست نوعی التهاب مزمن پوستی است که به دلیل اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن به وجود میآید. در این بیماری، سیستم ایمنی به اشتباه به سلولهای سالم پوست حمله میکند و باعث افزایش سرعت تقسیم سلولی میشود. این فرآیند منجر به تجمع سلولهای مرده در سطح پوست و ایجاد پوستههای ضخیم و سفید نقرهای میگردد.
در پسوریازیس دست، ضایعات معمولاً در کف دست، بین انگشتان یا پشت دست ظاهر میشوند. در برخی افراد، ترکهای پوستی عمیق و دردناک شکل میگیرد که ممکن است خونریزی کرده و انجام کارهای روزمره را دشوار کند.
علائم پسوریازیس دست
علائم پسوریازیس دست بسته به شدت بیماری متفاوت است، اما شایعترین نشانهها شامل موارد زیر هستند:
-
قرمزی و التهاب پوست
-
پوستهریزی یا ضخیم شدن لایه خارجی پوست
-
ترک خوردن پوست بهویژه در کف دست
-
احساس سوزش یا خارش شدید
-
درد هنگام لمس یا حرکت انگشتان
-
در موارد پیشرفته، تغییر شکل ناخنهای دست و جدا شدن آنها از بستر ناخن
این علائم ممکن است در دورههایی تشدید شوند و سپس فروکش کنند. عوامل محیطی، استرس و سرما از جمله دلایل اصلی تشدید این وضعیت هستند.
علت بروز پسوریازیس در دستها
دلایل دقیق بروز پسوریازیس هنوز بهطور کامل شناخته نشده است، اما تحقیقات نشان میدهد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و ایمنی در آن نقش دارند. در مورد پسوریازیس دست، تماس مکرر با مواد تحریککننده و آسیبهای پوستی نیز میتواند باعث فعال شدن بیماری شود.
از مهمترین عوامل میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
-
سابقه خانوادگی پسوریازیس
-
ضعف سیستم ایمنی بدن
-
استرس و فشار عصبی
-
استفاده مکرر از مواد شوینده و ضدعفونیکنندهها
-
سرما یا هوای خشک
-
مصرف برخی داروها مانند بتابلوکرها و داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی

روشهای درمان پسوریازیس دست
درمان پسوریازیس دست معمولاً نیاز به ترکیب چند روش دارد تا هم التهاب کاهش یابد و هم پوست ترمیم شود. نوع درمان به شدت علائم، وسعت ضایعات و واکنش بدن بیمار به داروها بستگی دارد.
درمانهای موضعی
در مراحل خفیف تا متوسط، درمانهای موضعی گزینه اول محسوب میشوند. این درمانها شامل کرمها و پمادهایی هستند که مستقیماً روی ضایعات پوستی استفاده میشوند: آیا بیماری پسوریازیس خطرناک است
-
کورتیکواستروئیدها: داروهای ضدالتهابی قوی که به کاهش قرمزی، التهاب و خارش کمک میکنند. باید زیر نظر پزشک استفاده شوند زیرا مصرف طولانیمدت ممکن است باعث نازک شدن پوست شود.
-
کرمهای حاوی ویتامین D (کالسیپوتریول): این ترکیبات باعث کاهش سرعت رشد سلولهای پوستی میشوند. بهترین پماد برای درمان پسوریازیس
-
قطران زغال سنگ: یک درمان قدیمی اما مؤثر که پوستهریزی را کاهش داده و پوست را نرم میکند.
-
کرمهای مرطوبکننده و نرمکننده: استفاده مداوم از کرمهای چرب مانند وازلین یا کرمهای حاوی اوره به حفظ رطوبت پوست کمک میکند.
نوردرمانی (فتوتراپی)
در موارد متوسط تا شدید که درمانهای موضعی کافی نیستند، نوردرمانی میتواند بسیار مفید باشد. در این روش، پوست در معرض نور فرابنفش نوع B (UVB) قرار میگیرد تا رشد سلولهای پوستی کند شود. جلسات فتوتراپی معمولاً چند بار در هفته انجام میشوند و نتایج آن طی چند هفته قابل مشاهده است.
در برخی بیماران از نوردرمانی PUVA استفاده میشود که ترکیبی از داروی پسورالن و اشعه UVA است. این روش برای پسوریازیس مقاوم به درمان بسیار مؤثر است.
درمانهای خوراکی و سیستمیک
در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است داروهای خوراکی یا تزریقی تجویز کند تا فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی را کنترل کند. این داروها شامل:
-
متوترکسات: از رشد سلولهای پوستی جلوگیری میکند و التهاب را کاهش میدهد.
-
سیکلوسپورین: دارویی قوی برای سرکوب سیستم ایمنی در موارد حاد.
-
آسیترتین (Acitretin): یکی از مشتقات ویتامین A است که باعث تنظیم رشد سلولهای پوست میشود.
-
داروهای بیولوژیک: مانند آدالیمومب، اتانرسپت و اوستکینومب که به طور اختصاصی مسیرهای التهابی را مهار میکنند.
این داروها باید فقط زیر نظر متخصص پوست مصرف شوند زیرا عوارض جانبی قابل توجهی دارند.
درمانهای خانگی و مراقبتهای روزانه
در کنار درمان دارویی، مراقبتهای خانگی تأثیر چشمگیری در کنترل بیماری دارند. رعایت نکات زیر میتواند به تسریع روند بهبود کمک کند:
-
شستوشوی دست با صابونهای ملایم و بدون عطر.
-
خشک کردن دستها بهآرامی و استفاده فوری از کرم مرطوبکننده.
-
استفاده از دستکش هنگام تماس با مواد شیمیایی یا شویندهها.
-
اجتناب از خاراندن یا کندن پوستهها.
-
مصرف آب کافی برای حفظ رطوبت پوست.
-
تغذیه سالم شامل مصرف سبزیجات، ماهیهای چرب و میوههای تازه.
رژیم غذایی مناسب برای بیماران پسوریازیس دست
تغذیه نقش مهمی در کنترل التهاب بدن دارد. برخی غذاها میتوانند باعث تشدید علائم شوند در حالیکه برخی دیگر اثر محافظتی دارند. رژیم ضدالتهابی شامل:
-
مصرف اسیدهای چرب امگا 3 مانند ماهی سالمون، گردو و بذر کتان.
-
پرهیز از غذاهای فرآوریشده، قندهای مصنوعی و گوشت قرمز زیاد.
-
افزایش مصرف سبزیجات برگسبز و میوههای غنی از آنتیاکسیدان.
تأثیر استرس بر پسوریازیس دست
استرس یکی از عوامل اصلی تشدید پسوریازیس است. بدن در شرایط استرس، هورمونهایی ترشح میکند که باعث افزایش التهاب و ضعف سیستم ایمنی میشوند. برای کنترل استرس میتوان از تکنیکهایی مانند مدیتیشن، یوگا، پیادهروی یا تنفس عمیق استفاده کرد. پسوریازیس خفیف
پیشگیری از عود بیماری پسوریازیس دست
اگرچه پسوریازیس بیماری مزمن است و احتمال عود آن وجود دارد، اما رعایت برخی نکات میتواند از بازگشت علائم جلوگیری کند:
-
ادامه درمان حتی پس از بهبود ظاهری پوست.
-
دوری از سرما و خشکی شدید.
-
پرهیز از مصرف خودسرانه داروهای جدید.
-
مراجعه منظم به پزشک متخصص پوست.
-
کنترل وزن و حفظ سلامت عمومی بدن.
درمانهای نوین برای پسوریازیس دست
در سالهای اخیر، پیشرفتهای قابلتوجهی در زمینه درمان پسوریازیس صورت گرفته است. داروهای بیولوژیک جدید مانند گوسلکومب و سیکوکینومب با هدف قرار دادن مسیرهای التهابی خاص، نتایج بسیار امیدوارکنندهای داشتهاند. همچنین، درمانهای ترکیبی شامل استفاده همزمان از نوردرمانی و داروهای موضعی بهعنوان یکی از مؤثرترین روشها شناخته شدهاند.
برخی از تحقیقات جدید نیز نشان دادهاند که مصرف منظم ویتامین D، زینک و پروبیوتیکها میتواند به بهبود عملکرد سیستم ایمنی کمک کند و علائم بیماری را کاهش دهد.
جمعبندی
پسوریازیس دست یک بیماری پوستی مزمن اما قابل کنترل است. اگرچه درمان قطعی برای آن وجود ندارد، اما با رعایت دقیق توصیههای پزشکی، استفاده منظم از داروها، مرطوب نگه داشتن پوست و پرهیز از عوامل تحریککننده میتوان تا حد زیادی علائم را کاهش داد.
توجه به رژیم غذایی، کنترل استرس و مراقبت از پوست در برابر مواد شیمیایی از ارکان اصلی کنترل پسوریازیس دست محسوب میشوند. درمان موفق نیازمند صبر، پیگیری منظم و همکاری مداوم بین بیمار و پزشک است تا کیفیت زندگی فرد حفظ و علائم بیماری به حداقل برسد.













دیدگاه کاربران
مطلب بسیار مفید و آموزنده بود، ممنون!
امیدوارم پستهای بیشتری در این زمینه ببینیم.
ارسال دیدگاه